Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna polonus.forumoteka.pl
Archiwum b. forum POLONUS (2008-2013). Kontynuacją forum POLONUS jest forum www.konfederat.pl
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Hasło - "ROPCiO" w Wikipedii

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna -> SPRAWY BIEŻĄCE
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Pon Gru 14, 2009 10:39 pm    Temat postu: Hasło - "ROPCiO" w Wikipedii Odpowiedz z cytatem

Dodałem nowa sekcję w haśle ROPCiO (na razie w wersji roboczej hasła - wymaga przejrzenia przez uprawniona osobę:

Cytat:

Geneza [edytuj]

We wrześniu 1975 roku - pod wpływem podpisania Aktu Końcowego KBWE w Helsinkach - na zebraniu Konwentu (uczestniczyli: Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew i Andrzej Szomański) podjęto decyzję o zainicjowaniu Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, jako etapu na drodze do stworzenia jawnej niepodległościowej partii politycznej. Na przełomie 1975 i 1976 na spotkaniu, w którym uczestniczyli: Andrzej Czuma, Maciej Grzywaczewski, L. Moczulski i Paweł Wojciechowski, zapadła decyzja o utworzeniu tajnego Nurtu Niepodległościowego (NN). Przyjęto też radykalną deklarację programową "U progu", która służyła integracji środowiska niepodległościowego (jego wstępną wersję opracowali: Aleksander Hall, Piotr Dyk i Grzegorz Grzelak). Latem 1976 roku L.Moczulski opracował program minimum, tzw. "Program 44". Wczesną jesienią 1976 roku na zebraniu NN w Warszawie nieformalnie wybrane zostało kierownictwo NN zwane Rombem (A. Czuma, Jan Dworak, M. Grzywaczewski i L. Moczulski). Kolejnym etapem konsolidacji środowisk niepodległościowych było pismo "U Progu", wydawane od października 1976 roku. Jego redakcję tworzyli: Krystian Brodacki, Emil Morgiewicz, Jacek Wegner i Adam Wojciechowski. Drukowali (na zachodnim powielaczu, który przekazał Jerzy Giedroyć): A. Czuma i Janusz Krzyżewski. W grudniu 1976 roku L. Moczulski opracował kolejny tekst - "Memoriał", który był skierowany do władz PRL. 12 marca 1977 roku w Warszawie odbył się zjazd NN. Przyjęto koncepcję góry lodowej zaproponowaną przez L. Moczulskiego - obok jawnej organizacji, działającej "na powierzchni" miała istnieć "pod wodą" rozbudowana struktura tajna (NN). Równolegle, od grudnia 1976 toczyły się rozmowy między środowiskiem niepodległościowym a przedstawicielami KOR w celu wspólnego utworzenia organizacji, mającej na celu obronę praw człowieka w Polsce. Rozmowy te załamały się 25 marca 1977 roku.


http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_Obrony_Praw_Cz%C5%82owieka_i_Obywatela&stable=0&redirect=no

W dyskusji do hasła "ROPCiO" dodałem informacje:

Cytat:
Dodałem nową sekcję "Geneza ROPCiO". Oparłem się w całości na monografii Grzegorza Waligóry (podanej w źródłach do hasła) - s. od 32 do 63.--Mirek Robert (dyskusja) 22:35, 14 gru 2009 (CET)


http://pl.wikipedia.org/wiki/Dyskusja:Ruch_Obrony_Praw_Cz%C5%82owieka_i_Obywatela
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Sro Gru 16, 2009 7:59 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Poprawiłem i sformatowałem sekcję "Geneza" w haśle ROPCiO:

Cytat:
Geneza [edytuj]

We wrześniu 1975 roku - pod wpływem podpisania Aktu Końcowego KBWE w Helsinkach - na zebraniu Konwentu (uczestniczyli: Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew i Andrzej Szomański) podjęto decyzję o rozpoczęciu prac nad powołaniem jawnej organizacji mającej na celu obronę praw człowieka w PRL. Miał to być etapu na drodze do stworzenia jawnej niepodległościowej partii politycznej.

Na przełomie 1975 i 1976 na spotkaniu, w którym uczestniczyli: Andrzej Czuma, Maciej Grzywaczewski, L. Moczulski i Adam Wojciechowski, zapadła decyzja o utworzeniu tajnego Nurtu Niepodległościowego (NN). Przyjęto też radykalną deklarację programową "U progu", która służyła integracji środowiska niepodległościowego (jego wstępną wersję opracowali: Aleksander Hall, Piotr Dyk i Grzegorz Grzelak).

Latem 1976 roku L. Moczulski opracował program minimum, tzw. "Program 44".

Wczesną jesienią 1976 roku na zebraniu NN w Warszawie nieformalnie wybrane zostało kierownictwo NN zwane Rombem (A. Czuma, Jan Dworak, M. Grzywaczewski i L. Moczulski).

Kolejnym etapem zacieśniania współpracy środowisk niepodległościowych było pismo "U Progu", wydawane od października 1976 roku. Jego redakcję tworzyli: Krystian Brodacki, Emil Morgiewicz, Jacek Wegner i A. Wojciechowski. Drukowali (na zachodnim powielaczu, który przekazał Jerzy Giedroyć): A. Czuma i Janusz Krzyżewski.

W grudniu 1976 roku L. Moczulski opracował kolejny tekst - "Memoriał", który był skierowany do władz PRL.

12 marca 1977 roku w Warszawie odbył się zjazd NN. Przyjęto koncepcję "góry lodowej" zaproponowaną przez L. Moczulskiego - obok jawnej organizacji, działającej "na powierzchni" miała istnieć "pod wodą" rozbudowana struktura tajna (NN).

Równolegle, od grudnia 1976 toczyły się rozmowy między środowiskiem niepodległościowym a przedstawicielami KOR w celu wspólnego utworzenia organizacji, mającej na celu obronę praw człowieka w Polsce. Rozmowy te załamały się 25 marca 1977 roku.


Na razie jest to wersja robocza, wymagająca przejrzenia przez admina.

http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_Obrony_Praw_Cz%C5%82owieka_i_Obywatela&stable=0&redirect=no
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Pią Gru 18, 2009 4:08 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Przebudowałem także sekcję "Działalność" w haśle ROPCiO:

Cytat:
Działalność

Pierwszy oficjalny dokument Ruchu - Apel do społeczeństwa polskiego podpisało 18 osób: gen. Mieczysław Boruta-Spiechowicz, Andrzej Czuma, Karol Głogowski, Kazimierz Janusz, Stefan Kaczorowski, Leszek Moczulski, Marek Myszkiewicz-Niesiołowski, Antoni Pajdak, ks. Bohdan Papiernik, Zbigniew Sekulski, Zbigniew Siemiński, Bogumił Studziński, Piotr Typiak, o. Ludwik Wiśniewski OP, Adam Wojciechowski, Andrzej Woźnicki, ks. Jan Zieja, Wojciech Ziembiński. Cztery wymienione wyżej osoby były równocześnie członkami KOR. Dwie z nich (ks. Zieja i Pajdak) wkrótce wycofały swoje podpisy.

26 marca 1977 roku podpisany Apel złożono w kancelarii prymasa Polski. Tego samego dnia na konferencji prasowej w mieszkaniu A. Pajdaka L. Moczulski poinformował dziennikarzy o utworzeniu ROPCiO. W konferencji brali udział także E. Morgiewicz, A. Wojciechowski i W. Ziembiński.

Ruch nie był stowarzyszeniem, nie posiadał statutu, władz ani członkostwa. O uczestnictwie w nim decydowało samookreślenie. Na jego czele stali dwaj rzecznicy: Andrzej Czuma i Leszek Moczulski. Taka formuła ułatwiała działanie, utrudniała represje ale także umożliwiała łatwą infiltrację Ruchu przez agentów nasyłanych przez Służbę Bezpieczeństwa PRL.

Liczebność ROPCiO w chwili jego powstania szacuje się na 80-120 osób. Były to głównie osoby należące do tajnego Nurtu Niepodległościowego.[1]

Deklarowanym celem ROPCiO było wymuszenie na władzach PRL przestrzegania ratyfikowanych przez Radę Państwa PRL Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka i Obywatela.

Jedną z form działania ROPCiO były oficjalne dokumenty - apele, deklaracje, listy otwarte itp (np. Deklaracja o wolności słowa , List otwarty do Sejmu PRL w sprawie wolności sumienia i wyznania, List otwarty do Sejmu, Rady Państwa PRL i Rady Ministrów PRL dotyczący przestrzegania w Polsce postanowień KBWE). Były one drukowane w dużych nakładach i rozprowadzane wśród społeczeństwa.

ROPCiO wydawał Opinię - pierwszy nielegalny periodyk w PRL z jawnie podanymi nazwiskami redakcji.

Uczestnicy ROPCiO zakładali punkty konsultacyjno-informacyjne w swoich prywatnych mieszkaniach. W początkach 1978 roku było ich 12 (kolejno: w Łodzi, Warszawie, w Poznaniu, w Katowicach, w Przemyślu, w Bydgoszczy, w Lublinie, w Szczecinie, w Krakowie, w Gdańsku, we Wrocławiu, w Zamościu. [2] Udzielały one pomocy osobom prześladowanym przez instytucje państwowe, organizowały akcje informacyjne i polityczne. Była to struktura niezależna od władz, która – po raz pierwszy od lat 40. - rzeczywiście ogarniała cały kraj [3]

Formą działania ROPCiO były też kluby swobodnej dyskusji, w ramach których odbywały się wykłady na tematy historyczne i polityczne. W kwietniu 1978 było ich 7 (kolejno: w Lublinie, w Gdańsku, w Łodzi, w Szczecinie, w Poznaniu, we Wrocławiu, w Warszawie).[4]

ROPCiO inicjował wydawanie pism lokalnych (Bratniak, Opinia Krakowska) i środowiskowych (m.in. Aspekt, Gazeta Polska,Gospodarz, Interpelacje, Kronika Lubelska, Ruch Związkowy, Rzeczpospolita, Uczeń Polski, Wiadomości Naukowe, Wolne słowo).

ROPCiO inspirowało lub wspierało tworzenie innych niezależnych od władz organizacji. Z inicjatywy działaczy ROPCiO powstał w Katowicach Komitet Założycielski Wolnych Związków Zawodowych. Uczestnicy krakowskiego ROPCiO powołali na wiosnę 1978 roku Instytut Katyński.

W połowie 1978 roku liczbę uczestników ROPCiO szacuje się już na ok. 200-250 osób [5]

Stosunki miedzy ROPCiO a KOR (potem KSS KOR) były napięte, co było wynikiem m.in. działań SB. W szczególności członkowie KOR sugerowali, że Ruch może być prowokacją Służby Bezpieczeństwa. Tajne służby PRL podejmowały też działania mające na celu dezintegrację wewnątrz ROPCiO.[6]

Narastający konflikt A.Czuma - L.Moczulski doprowadził do samorozwiązania NN na zebraniu 25 maja 1978 roku.[7]

W czasie III Spotkania Ogólnopolskiego uczestników ROPCiO (10 czerwca 1978 roku w Zalesiu Górnym) zapoczątkowany został rozłam w ROPCiO. A. Czuma doprowadził do usunięcia L. Moczulskiego z redakcji Opinii. Moczulski wkrótce zaczął wydawać pismo Droga.[8]

Konflikt w Ruchu zahamował jego rozwój.[9]

We wrześniu 1978 roku część gdańskich, warszawskich, krakowskich i łódzkich działaczy ROPCiO utworzyła Zespoły Inicjatywy Obywatelskiej.

11 listopada 1978 roku uczestnicy ROPCiO (z obu odłamów) zorganizowali pierwsze od lat 40. niezależne od władz publiczne obchody Święta Niepodległości. Po mszach świętych w katedrach kilkutysięczne pochody przeszły ulicami Warszawy, Krakowa i Gdańska. Służby porządkowe nie interweniowały.[10]

Rozłam w ROPCiO przypieczętowały zorganizowane oddzielnie w Warszawie IV Spotkanie Ogólnopolskie ROPCiO zwolenników A. Czumy (9 i 10 grudnia 1978 r.) oraz V Spotkanie Ogólnopolskie zwolenników L. Moczulskiego (10 grudnia 1978 r.).[11]

W czerwcu 1979 r. środowisko ROPCiO w Krakowie wspólnie z Akcją na rzecz Niepodległości zorganizowało "akcję balonową" na krakowskich Błoniach - gdy Ojciec Święty pojawił przy ołtarzu dwa balony meteorologiczne z papieskim herbem i z wizerunkiem orła w Koronie majestatycznie uniosły się w górę. Była to najbardziej widoczna przejaw działalności opozycji w czasie I Pielgrzymki Ojca Świętego do Polski[12]

W 1979 roku z grupy A. Czumy wyodrębnił się Komitet Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu. Powstała też autonomiczna grupa, która założyła wydawnictwo Biblioteka Historyczna i Literacka. Pozostała część środowisko Andrzeja Czumy nawiązało współpracę z KSS KOR.[13]

W 1979 roku z ZInO wyłoniły się trzy organizacje: Konfederację Polski Niepodległej, Ruch Młodej Polski i Ruch Wolnych Demokratów. Dwie pierwsze okazały się najbardziej trwałym dziedzictwem ROPCiO.

11 listopada 1979 roku ROPCiO (grupa A. Czumy) wraz z KSS KOR a także KPN zorganizowali w Warszawie obchody rocznicy odzyskania niepodległości przez II RP. Wcześniej SB zatrzymała prewencyjnie część działaczy (w tym Leszka Moczulskiego). Za kierowanie kilkutysięczną manifestacją trzej uczestnicy ROPCiO (Andrzej Czuma, Jan Janowski i Wojciech Ziembiński) oraz Bronisław Komorowski skazani zostali przez Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem sędziego Andrzeja Kryże na karę aresztu zasadniczego w wymiarze odpowiednio: trzech miesięcy i miesiąca. W maju 2009 r. sąd Apelacyjny w Warszawie przyznał A. Czumie 25 tys. złotych zadośćuczynienia i odszkodowania za to aresztowanie (sam pokrzywdzony domagał się 700 tys. zł).[14]

Mniejsze manifestacje odbyły się 11 listopada 1979 roku w Gdańsku (organizowane przez RMP), w Krakowie (współorganizowane przez KPN i SKS) oraz w Lublinie.[15]

W grudniu 1979 roku RMP oraz WZZ zorganizowali kilkutysięczną manifestacje upamiętniającą 9 rocznicę Grudnia 1970 roku.

W styczniu 1980 roku odbyło się VI Spotkanie Ogólnopolskie ROPCiO (grupa A. Czumy). Spotkanie było odbiciem głębokiego kryzysu wewnętrznego tego środowiska.[16]

W okresie od Sierpnia 1980 roku do 13 grudnia 1981 roku jedynym przejawem działalności ROPCiO (grupa A. Czumy) było wydawanie pism Opinia oraz Gospodarz.[17]

Przypisy

1. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 74.
2. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 69-70.
3. ↑ L. Moczulski - Lustra. Rzecz o teraźniejszości i przeszłości. Warszawa, 2001, ISBN 83-8879-33-7, s. 229
4. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 71-72
5. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 119.
6. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 81-84, 107-108
7. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 128-130
8. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 131-147.
9. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 148
10. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 160-162
11. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 192
12. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 212
13. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 226
14. ↑ http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,6601440,Czuma_chcial_700_tysiecy_odszkodowania__Dostanie_25.html
15. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 226-229
16. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 236-239
17. ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 275


Bibliografia

* Grzegorz Waligóra: ROPCiO. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2006. ISBN 83-60464-10-3
* Grzegorz Waligóra: Dokumenty uczestników ROPCiO 1977-1981. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2006. ISBN 83-7188-902-X


http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_Obrony_Praw_Cz%C5%82owieka_i_Obywatela&stable=0&shownotice=1#Dzia.C5.82alno.C5.9B.C4.87

Zob. także wersje robocze haseł:

U progu - http://pl.wikipedia.org/wiki/U_progu

Wydawnictwo im. Konstytucji 3. Maja - http://pl.wikipedia.org/wiki/Wydawnictwo_im._Konstytucji_3_Maja
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Jerzy Sychut



Dołączył: 14 Lip 2008
Posty: 35

PostWysłany: Sob Gru 19, 2009 8:15 pm    Temat postu: Wydawnictwo im. Konstytucji 3. Maja Odpowiedz z cytatem

Na pewno hasło wymaga uzupełnienia. Wydawnictwo im. Konstytucji 3 Maja było niewątpliwie największym producentem bibuły przed sierpniem 1980. Odwiedzałem to wydawnictwo dość często. Byłem zawsze przekonany że kierował Paweł Mikłasz. W każdym razie na pewno był głównym organizatorem. Mariana Gołębiowskiego nigdy tam nie spotkałem. Widziałem go chyba raz czy dwa - nie pamiętam w jakich okolicznościach. Oprócz Maćka Grzywaczewskiego i Wieśka Parchimowicza spotykałem też Staszka Kusińskiego. Bywali i inni liderzy RMP.

Tylko raz miałem kłopoty związane z wydawnictwem im. Konstytucji 3 Maja . Otóż któregoś dnia przed lokalem (mieszkanie na Mokotowie) wpadłem w "kocioł". Przesiedziałem wówczas chyba dobę w areszcie milicyjnym na Wilczej. W celi obok był Marian Piłka który też wpadł w ten sam kocioł. Po zwolnieniu pojechałem do Lasek (do Parchimowicza) gdzie poznałem Piłkę.

Moje transporty bibuły z Warszawy zawsze bezpiecznie docierały do Szczecina. Paweł Mikłasz zwykle wiedział kiedy wracam. Skoro to on był TW Lewandowskim dlaczego nie miałem żadnej wpadki. Dziwne. Pewnie odpowiedź znajdziemy niebawem w dokumentach zebranych w IPN. Na razie jedynym źródłem tej "rewelacji" jest Andrzej Czuma. Mikłasz zaprzecza więc trudno nie mieć wątpliwości. Aleksander Hall też twierdzi że Mikłasz był TW lecz nie wiem czy informacja nie pochodzi o Czumy.

Nie mam pojęcia jaką rolę pełnił Janusz Krzyżewski. Powinienem był go spotkać skoro bywał. Pewnie wiele mógłby dodać (sprostować) Wiesiek Parchimowicz. Mam jego adres e-mail. Profil Pawła Mikłasza jest na "Naszej-klasie" więc można próbować zapytać o wydawnictwo.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna -> SPRAWY BIEŻĄCE Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum