Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna polonus.forumoteka.pl
Archiwum b. forum POLONUS (2008-2013). Kontynuacją forum POLONUS jest forum www.konfederat.pl
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Odszkodowania - Sejm przedłużył termin !

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna -> SPRAWY BIEŻĄCE
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Wto Paź 28, 2008 9:50 am    Temat postu: Odszkodowania - Sejm przedłużył termin ! Odpowiedz z cytatem

Cytat:
Termin składania pozwów do sądów


2008.10.27
Ministerstwo Spraw Zagranicznych przypomina wszystkim zainteresowanym, że 18 listopada 2008 r. mija termin składania pozwów do sądów w oparciu o Ustawę z 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. 191 poz. 1372 z 2007 r.).

W związku z powyższym, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom osób uprawnionych Departament Konsularny i Polonii zobowiązał wszystkie urzędy konsularne do zwiększonej aktywności i udzielania wszechstronnej pomocy merytorycznej i prawnej wszystkim zainteresowanym, a w razie konieczności udzielania bezpośredniej pomocy przy przygotowaniu wniosku. Jednocześnie polecono traktowanie korespondencji i spraw z tego zakresu w sposób priorytetowy.

Piotr Paszkowski
Rzecznik Prasowy


http://www.msz.gov.pl/Termin,skladania,pozwow,do,sadow,22624.html

Ujednolicony tekst ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego jest na stronach Sejmu:
http://isip.sejm.gov.pl/servlet/Search?todo=file&id=WDU19910340149&type=3&name=D19910149Lj.pdf

Fragment tej ustawy:

Cytat:
Art. 1.
1. Uznaje się za nieważne orzeczenia wydane przez polskie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub przez organy pozasądowe w okresie od rozpoczęcia ich działalności na ziemiach polskich, począwszy od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r., jeżeli czyn zarzucony lub przypisany był związany z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego albo orzeczenie wydano z powodu takiej działalności, jak również orzeczenia wydane za opór przeciwko kolektywizacji wsi oraz obowiązkowym dostawom.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również, jeżeli czyn został popełniony w celu uniknięcia w stosunku do siebie lub innej osoby represji za działalność, o której mowa w tym przepisie.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli dobro poświęcone pozostawało w rażącej dysproporcji do dobra, które uzyskano lub zamierzano uzyskać, albo sposób działania lub zastosowany środek były rażąco niewspółmierne do zamierzonego lub osiągniętego skutku.

Art. 2.
1. Nieważność orzeczenia stwierdza sąd okręgowy albo wojskowy sąd
okręgowy, jeżeli zgodnie z obowiązującymi przepisami w dniu wejścia w
życie ustawy właściwy do rozpoznania sprawy o czyn będący przedmiotem tego orzeczenia jest sąd wojskowy. Stwierdzenie nieważności orzeczenia uznaje się za równoznaczne z uniewinnieniem.
2. Miejscowo właściwy do stwierdzenia nieważności jest sąd, w którego okręgu, określonym przepisami obowiązującymi w dniu wejścia w życie ustawy, wydane zostało przez organ I instancji orzeczenie będące przedmiotem postępowania o unieważnienie.
3. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisu ust. 2, sprawę rozpoznaje odpowiednio Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w
Warszawie lub Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie.

Art. 3.
1. Stwierdzenie nieważności orzeczenia następuje na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich, Ministra Sprawiedliwości, prokuratora, osoby represjonowanej, osoby uprawnionej do składania na jej korzyść środków odwoławczych, a w razie śmierci, nieobecności w kraju lub choroby psychicznej osoby represjonowanej, także jej krewnego w linii prostej, przysposabiającego lub przysposobionego, rodzeństwa oraz małżonka; jak również organizacji zrzeszającej osoby represjonowane za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
2. Sąd orzeka na posiedzeniu na podstawie akt postępowania organu, który wydał orzeczenie, a w miarę potrzeby przeprowadza dalsze postępowanie dowodowe.
3. Na postanowienie w przedmiocie nieważności orzeczenia przysługuje zażalenie podmiotom, o których mowa w ust. 1.
4. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania karnego, z tym że udział prokuratora w posiedzeniu o stwierdzenie nieważności jest obowiązkowy. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział osoba represjonowana, osoba uprawniona do składania na jej korzyść środków odwoławczych, a w razie śmierci, nieobecności w kraju lub choroby psychicznej osoby represjonowanej, także jej krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek, a ponadto, za zgodą sądu, inne osoby. Z przebiegu posiedzenia sporządza się protokół.

(...)

Art. 8.
1. Osobie, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia albo wydano
decyzję o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wykonania orzeczenia albo decyzji. W razie śmierci tej osoby uprawnienie to przechodzi na małżonka, dzieci i rodziców.
1a. Odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną
krzywdę wynikłe z orzeczeń albo decyzji, o których mowa w ust. 1, nie mogą łącznie przekroczyć kwoty 25 000 zł.
1b. Przepisu ust. 1a nie stosuje się w przypadku, gdy osoba ubiegająca się o odszkodowanie lub zadośćuczynienie była represjonowana z powodu
działalności mającej miejsce przed dniem 31 grudnia 1956 r.
1c. Przepisu ust. 1a nie stosuje się w przypadku w którym w wyniku wykonania orzeczeń albo decyzji, o których mowa w ust. 1, osoba poszkodowana poniosła śmierć.
1d. Osobie, o której mowa w ust. 1, przyznane może być odszkodowanie i
zadośćuczynienie wyłącznie w oparciu o jeden tytuł spośród wymienionych w ust. 1.
2. Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić odpowiednio w sądzie okręgowym lub wojskowym sądzie okręgowym, który wydał postanowienie o stwierdzeniu nieważności orzeczenia, w terminie roku od daty jego uprawomocnienia się.
2a. Uprawnienia określone w ust. 1 przysługują również osobom, mieszkającym obecnie bądź w chwili śmierci w Polsce, represjonowanym przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe, działające na obecnym terytorium Polski w okresie od dnia 1 lipca 1944 r. do dnia 31 grudnia 1956 r. oraz na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim, w okresie od dnia 1 stycznia 1944 r. do dnia 31 grudnia 1956 r., za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego lub z powodu takiej działalności. Żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu zamieszkuje osoba składająca żądanie; sąd ten jest właściwy do rozpoznania sprawy. Przepis art. 1 ust. 3 stosuje się odpowiednio, zaś przepisy art. 9-11 nie mają zastosowania.
2b. Przez działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, o której mowa w ust. 2a, w odniesieniu do osób represjonowanych na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim poza obecnym terytorium Polski, należy rozumieć działalność w okresie od dnia 17 września 1939 r. do dnia 5 lutego 1946 r.
2c. Żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę wynikłe z wykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu zamieszkuje osoba składająca żądanie, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 191, poz. 1372).
(...)

Art. 9.
Niezależnie od odszkodowania i zadośćuczynienia sąd może zasądzić od Skarbu Państwa pokrycie w całości lub w części kosztów symbolicznego upamiętnienia osoby niesłusznie represjonowanej, jeżeli jej śmierć była skutkiem wykonania orzeczenia uznanego za nieważne; przepisy art. 3 ust. 1 oraz art. 8 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 10.
1. W przypadku stwierdzenia nieważności orzeczenia, osobie uprawnionej zwraca się mienie, którego przepadek lub konfiskatę orzeczono na rzecz Skarbu Państwa, oraz przedmioty zatrzymane w toku postępowania - z wyjątkiem przedmiotów, których posiadanie jest zakazane lub wymaga zezwolenia - jeżeli znajdują się one w posiadaniu państwowej jednostki organizacyjnej, a w razie niemożności zwrotu - ich równowartość wypłaca się ze środków Funduszu Reprywatyzacji, o którym mowa w art. 56 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.1)).
(...)


Ostatnio zmieniony przez Administrator dnia Czw Gru 25, 2008 6:27 pm, w całości zmieniany 5 razy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Sob Lis 15, 2008 9:09 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Cytat:
Opozycjonistom z okresu PRL przysługują rekompensaty
Michał Kosiarski

Tylko do wtorku internowani w 1981 r. mogą składać wnioski o zadośćuczynienia. Inni byli działacze mają więcej czasu na rehabilitację

* Będą zadośćuczynienia dla bliskich ofiar PRL

Tych, którzy internowani nie byli, czeka dłuższa procedura, bo najpierw muszą wystąpić do sądu o unieważnienie represjonującego ich orzeczenia.

Termin składania wniosków o odszkodowania i zadośćuczynienia przez prawie 10 tys. internowanych w okresie stanu wojennego upływa już 18 listopada. Zainteresowani nie muszą wcześniej występować o unieważnienie decyzji o internowaniu, bo nastąpiło to już z mocy prawa rok temu. Gdy internowani już nie żyją, o rekompensaty może się starać najbliższa rodzina. Tak wynika z[http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=241779] nowelizacji ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego (DzU z 2007 r. nr 191, poz. 1372 ze zm.)[/link]. Co istotne, żądanie rekompensaty składa się w sądzie okręgowym swojego obecnego miejsca zamieszkania, a nie miejsca zatrzymania w 1981 r. albo przetrzymywania podczas internowania.

Inni represjonowani z lat 1944 – 1989 mają więcej czasu, aby wystąpić o zadośćuczynienie. Najpierw jednak muszą uzyskać stwierdzenie nieważności orzeczenia przez sąd okręgowy. Musi to być sąd, w którego okręgu zostało wydane orzeczenie teraz kwestionowane. Dotyczy to np. więźniów politycznych skazanych przez sądy karne (także w stanie wojennym).

Sąd – stwierdzając nieważność orzeczenia – informuje o możliwości starania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Nie powinno się więc już na etapie starania się o unieważnienie orzeczenia występować także o rekompensatę. Maksymalnie można uzyskać 25 tys. zł rekompensaty. Nie ma żadnych ograniczeń tylko dla osób represjonowanych do końca 1956 r. ani dla rodzin skazanych na karę śmierci, jeśli wyrok został wykonany.

Po śmierci represjonowanego jego roszczenie przechodzi na małżonka, dzieci i rodziców. Te osoby mogą też wystąpić o unieważnienie orzeczenia. Żądania rekompensat składa się w sądzie okręgowym, który unieważnił orzeczenie. Przysługuje na to rok od uprawomocnienia sądowego werdyktu. Co istotne, rekompensaty można dochodzić tylko z jednego tytułu. Kto więc był internowany, a potem siedział w więzieniu za działalność opozycyjną, musi wybrać, na podstawie którego z tych zdarzeń domagać się rekompensaty.

Część osób – choć one lub ich bliscy byli w więzieniach – nie ma dokumentów potwierdzających, kiedy, za co i przez jaki sąd zostały skazane. Muszą wcześniej dotrzeć do takich informacji, jeżeli chcą, aby sąd unieważnił wyrok.

Niektórzy byli działacze opozycji mieszkają obecnie za granicą. Mogą oni występować do sądów osobiście albo poprzez krewnych w linii prostej (dzieci, wnuki, rodziców), rodzeństwo, małżonka. Można też oczywiście korzystać w takich sprawach z usług prawników.
Rzeczpospolita


http://www.rp.pl/artykul/4,219538_Opozycjonistom_z_okresu_PRL_przysluguja_rekompensaty_.html
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Sob Gru 20, 2008 8:52 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Cytat:
Dłuższy termin ubiegania się internowanych o odszkodowania


Sejm wydłużył w piątek z roku do dwóch lat termin, w którym osoby internowane w stanie wojennym będą miały możliwość wystąpienia z żądaniem o odszkodowanie i zadośćuczynienie.
Za nowelizacją ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń, wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego opowiedziało się 416 osób, 14 było przeciwnych, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Zgodnie z nowelizacją termin ten będzie upływał 18 listopada 2009 r.
Nie zyskały poparcia poprawki PiS, by osoby internowane w stanie wojennym mogły w dowolnym terminie ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Obecne rozwiązanie - możliwość ubiegania się o odszkodowania przez rok została przyznawana na podstawie nowelizacji ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego z 19 września 2007 roku.
Zgodnie z ubiegłoroczną nowelizacją, osoby represjonowane lub skazane w latach 1944-1989 w związku z działalnością na rzecz niepodległości Polski mogły starać się o odszkodowanie w wysokości do 25 tys. zł.

Wcześniej o uznanie za nieważne orzeczeń PRL-owskich sądów i tym samym o odszkodowanie mogły się ubiegać tylko te osoby, które zostały pokrzywdzone w okresie od 1944 do 1956 r. Nowelizacja wydłużyła ten okres do grudnia 1989 r.
Ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych dotyczy nie tylko orzeczeń sądów, ale też orzeczeń kolegiów ds. wykroczeń. Z jej zapisów i z prawa do odszkodowania mogą korzystać także osoby internowane w stanie wojennym. O tym, czy danej osobie przysługuje odszkodowanie czy nie, i jego wysokość ustala sąd.

Mogą o nie ubiegać się osoby, które nie zostały skazane, a znalazły się w więzieniu, a także małżonkowie, dzieci i rodzice poszkodowanych. Wysokość odszkodowania nie jest ograniczona w przypadku osób, które w związku z działalnością niepodległościową poniosły śmierć.

dom/ pro/ mok/ jbr/
Źródło: PAP


http://www.internowani.xg.pl/index.php?type=article&aid=697
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Administrator
Site Admin


Dołączył: 04 Maj 2008
Posty: 9123

PostWysłany: Nie Gru 21, 2008 3:24 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Więcej na ten temat pisze Jerzy Bukowski:

http://www.polonus.mojeforum.net/zdaniem-jerzego-bukowskiego-post-vp1505.html?highlight=#1505
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum polonus.forumoteka.pl Strona Główna -> SPRAWY BIEŻĄCE Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum